The Plaza Hotel Glodok Jakarta
Hunny Hostel Bandung
Bij aankomst op het vliegveld van Jakarta, werd ik aangesproken door twee Japanse jongens, of ik een taxi wilde delen om kosten te besparen. Dat leek mij wel een goed idee. Zij konden mij ook vertellen welke taxiᷰs wel en niet goed zijn hier in Indonesie. Er zijn namelijk maar 2 taxibedrijven die met een meter rijden en dat is veel goedkoper. Na 3 kwartier stapte we in de juiste taxi (nog best lastig om te vinden, aangezien we van alle kanten aangesproken werden door andere taxichauffeurs), het was een leuke rit en we hebben onwijs gelachen toen de chauffeur ons duidelijk probeerde te maken hoeveel we moesten betalen om door de tolpoortjes te gaan. In zijn zeer gebrekkig Engels verstonden wij: Elephant and thousand. Toen ik me hardop afvroeg of we hier in olifanten moesten betalen konden wij onze lach niet meer houden (iets wat de chauffeur niet heel erg kon waarderen en daarna een beetje geirriteerd doorreed haha). Het bedrag bleek uiteindelijk 12.500 roepia te zijn. Het voelde trouwens best vreemd om 1,5 miljoen te pinnen en te weten dat het maar 120 euro was:).
In Jakarta ben ik slechts een paar uur geweest, om te overnachten. Ik wilde geen dag langer blijven in deze vieze, chaotische stad, dus ik boekte in de ochtend direct een treinticket naar Bandung. De treinrit was waanzinnig mooi! We reden tussen de rijstvelden door, de mooie groene natuur, kleine dorpjes en spelende en zwaaiend kinderen. Wat mij helaas ook opviel was de grote armoede. We reden langs vele sloppenwijken, waarin mensen niet meer hadden dan een krotje om in te slapen en waar kinderen tussen het afval aan het zoeken waren naar spullen of eten.
Zoals al eerder is gebleken, kunnen plannen per minuut wijzigen, want i.p.v. 1 nacht in Bandung te blijven, werden dat er 2. Ook dit bleek weer een goede beslissing, tijdens de lunch raakte ik in gesprek met 2 jongens uit Jakarta. Zij waren in Bandung voor een bruiloft en nodigde mij uit om mee te gaan. Jopke en Merel (NL) hadden daar ook wel oren naar en dus werden we 's avonds door de heren opgehaald. De rit er naar toe was al een hele belevenis, het verkeer is daar echt een drama! Om de straat over te steken sta je eerst een tijd te wachten op het juiste moment, om vervolgens je auto tussen de stroom met auto s te krijgen en dan centimeter voor centimeter er tussendoor te wurmen. Er stopt ook niemand om je er even tussen te laten, dus met enige vertraging kwamen we aan op de plek van bestemming. De bruiloft was overweldigend, zo gastvrij, de mensen ontzettend vriendelijk en het eten heerlijk! Heel bijzonder dat wij daar als wildvreemden mee naar toe mochten. De gasten vonden het trouwens alleen maar leuk, die wilden ook met ons op de foto haha!
Samen met Jopke en Merel vervolgde ik mijn reis naar Yogjakarta. We verbleven in een heel leuk hostel, met veel Nederlanders, waaronder Sander. In Yogja was vanalles te doen, zo zijn we 1 dag in alle vroegte (04.30 uur) opgestaan om de twee mooiste tempels van Java de gaan bezichtigen.
We begonnen bij de Borobudur, de grootste Boeddhistische tempel in de wereld en zo'n duizend jaar geleden gebouwd. Het was een heel mooi gezicht om zo'n groot heiligdom in de ochtendmist tevoorschijn te zien komen. Als tweede bezochten we de Prambanan, het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesie.
De laatste dag in Yogja zijn we met de fiets en onze gids James, medewerker van het hostel die toch niets te doen had, de rest van de stad gaan vekennen. James was een echte grappenmaker, maakte zich nergens druk om en was heel leergierig. Hij sprak best goed Nederlands, wat hij geleerd had van de gasten. Hij begreep alleen niet zo goed het verschil tussen mooi en lekker, dus als we gingen slapen zei hij: slaap mooi:). Ook had hij opgepakt dat wij blijkbaar heel vaak 'hallo' zeggen, dat noemde hij het 'hello- syndrome haha! Het was heerlijk om door de stad te fietsen, tussen de chaos van het andere verkeer door en natuurlijk aan de linker kant van de weg. Even wennen, maar zonder problemen hebben we onze bestemmingen bereikt. Een van deze bestemmingen was het Kraton, het paleis van de Sultan. De rondleiding werd verzorgd door een schattig oud mannetje, met z'n glazen oog, kromme rug en goede grappen vol Nederlandse spreekwoorden.
We besloten om met z'n vieren naar het oosten van Java te reizen. Na een zware busrit van 11 uur kwamen we aan in een dorpje, een uur van de actieve Bromo vulkaan. Het laatste uur moesten we met een ander busje, eentje die niet echt gemaakt bleek te zijn voor ons lange Nederlanders haha! Met 16 man werden we in het kleine, krakkemikkige busje gestopt en reden we de stijle berg op. Toen we nog 2 km moesten, werd het heel warm onder onze voeten en gebeurde waar we al een beetje bang voor waren: het busje hield ermee op! Gelukkig kon iedereen er om lachen en nadat de chauffeur er wat aan had gesleuteld, konden we weer doorrijden. Het hotel waar we verbleven was niet bepaald om over naar huis te schrijven, maar we hebben onwijs gelachen toen we tijdens het eten ineens een harde knal hoorden en er een verschrikte Belg, in zijn handdoekje, langs kwam lopen. Wat bleek, de verwarmingsketel van zijn douche was ontploft!
Omdat de Bromo vooral mooi is om met zonsopgang te bekijken, waren we na een paar uurtjes slaap alweer vroeg op pad. Om 03.30 werden we met een yeep opgehaald en naar het viewpoint gebracht. Het uizicht vanaf hier was schitterend en ook de zonsopgang prachtig om te zien. Vreemd was wel dat we overal gevraagd werden om met de mensen op de foto te gaan. Je zou toch denken dat de vulkaan de grootste bezienswaardigheid was, maar blijkbaar dachten andere toeristen daar iets anders over haha.
Mijn indruk van Java is dat het een prachtig eiland is, er is veel te zien en de mensen zijn heel vriendelijk. Ze spreken wel zeer slecht Engels, maar de Indonesische taal is niet heel erg moeilijk, dus hebben we al een aantal woordjes geleerd. Owja en ze verkopen hier speculaas!! Daar had ik al weken zin in haha!
Liefs vanuit Indonesie!
